Κάθε δάσκαλος, είναι εκεί για όσο τον επιλέγεις να είναι “εκεί”.
Το εκεί, δεν είναι τότε, είναι τώρα, είναι ΠΑΝΤΑ.
Ήταν εκεί και σε φώτιζε όταν η αλήθεια σου ήθελε ακόμα φως…
Ήταν εκεί για να σου δείξει τον δρόμο να πετάξεις.
Με τα δικά σου φτερά.
Δεν σου άνοιξε κανέναν δρόμο, δεν σου έδωσε το κλειδί για να το βάλεις σε καμία πόρτα.
Η επιλογή είναι πάντα του μαθητή, για το πότε και το πώς.
Είναι πάντα ΕΔΩ, γιατί χαμογελά νιώθοντας αν όχι βλέποντας την εξέλιξή σου.
Ακόμα και αν αυτή, έχει ακόμα λακούβες, ή χαντάκια ολόκληρα. Είναι κάπου εκεί, εδώ, στο πάντα, και χαίρεται…χαμογελά, γιατί ξέρει ότι είσαι στον ΔΡΟΜΟ που εσύ επέλεξες:ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
Και…δεν θα παραμείνει πάντα για πάντα δάσκαλος, αλλά φίλος, απλά άλλη μια ψυχή…που έχει περάσει και αυτή από λακούβες και χαντάκια…και “τούνελ”…
Απλά…πριν απο ‘σένα!
Αγάπη και σεβασμός, ευγνωμοσύνη, σε όσους δασκάλους πέρασαν, και “φώτισαν” τον δρόμο μας… εκεί..στο κάποτε.
Στο Τώρα.
Στο άπειρο….
Εδώ…με τον επί πολλά χρόνια δάσκαλό μου, Jean Claude Garnier.
https://instagram.com/p/BSOc956hQM4/