Η κύκλος, έχει μια αρχή και ένα τέλος.
Εκεί που αρχίζει είναι το τέλος,
μα και εκεί που τελειώνει και η αρχή του.
Τι μπορείς να ξεχωρίσεις σε κάτι που είναι «ενωμένο»?
Και γιατί να το κάνεις άραγε?
Κάθε κύκλος που κλείνει,
γίνεται αλυσίδα για έναν άλλον και συνεχίζουν την πορεία τους προς το άπειρο.
Δεν υπάρχει τέλος,
δεν υπάρχει αρχή.
Να μην φοβάσαι μήπως τελειώσει, να μην φοβάσαι να τους ξεκινάς!
Υπάρχει ΕΝΩΣΗ, των Πάντων…
Και εμείς καμιά φορά, νομίζουμε πως είμαστε ξεχωριστοί,
μέσα σ’ αυτές τις ατελείωτες αλυσίδες.
Γίνομαι το τέλος σου και γίνεσαι η αρχή μου,
Γίνομαι ο Shiva και τα καταστρέφω όλα,
γίνεσαι ο Brahman και τα δημιουργείς.
Για την ισορροπία δεν χρειάζεται να ανησυχείς…
Είναι όλα φροντισμένα, να διατηρούνται.
Είναι αέναος ο κύκλος.
Φτάνει να έχεις την πρόθεση: να ΕΝΩΘΕΙΣ!
Να μην φοβάσαι, μήπως εκτεθείς ή χάσεις κάτι δικό σου.
Γίνεσαι καθρέφτης μου και πέρνω θάρρος από εσένα!
Καταλαβαίνω πως δεν είμαι μόνη.
Δεν τα περνάω μόνο εγώ όλα αυτά.
Μέσα μου, έξω μου, γύρω…
Γίνεσαι κύκλος και κουμπώνω σε εσένα,
και γινόμαστε αλυσίδα…
Και πάμε…
Δεν μας νοιάζει το πού.
Απλά πάμε.
Έλα!
